ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ – ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: ΑΝΑΚΟΠΗ – ΕΞΑΙΡΕΣΗ
«Δικαιοσύνην μάθετε, οι ενοικούντες επί της γης», (Ησ. 26, 9).
Οι διατάξεις του ισχύοντος ν.5383/1932 «περί των εκκλησιαστικών δικαστηρίων και της προ αυτών διαδικασίας», προβλέπει ότι, όταν ο κατηγορούμενος Ιερωμένος, καλούμενος νομίμως, δεν εμφανιστεί στο δικαστήριο, ή εμφανιζόμενος αποχωρήσει δικάζεται «ερήμην» (αρθρ. 125, πρβλ. Καν. 84 των Αγ. Αποστόλων).
Επί της «ερήμην» απόφασης ο κατηγορούμενος έχει το δικαίωμα να την ανακόψει ενώπιον του δικαστηρίου που εξέδωσε την απόφαση για δύο μόνο λόγους: α) Αν δεν εκλητεύθη νόμιμα, και β) Εάν εκωλήθη να εμφανιστεί από ανωτέρα βία ή άλλης ανυπέρβλητης αιτίας (αρθρ. 126). Κατά την εκδίκαση της ανακοπής ο κατηγορούμενος έχει δικαίωμα, να ζητήσει την εξαίρεση των μελών που μετείχαν στην συγκρότηση του δικαστηρίου που εξέδωσε την «ερήμην» απόφαση που σημαίνει ότι, η ανακοπή εξετάζεται και εκτιμάται από το δικαστήριο που εξέδωσε την «ερήμην» απόφαση, αλλά με άλλη βεβαίως σύνθεση.
Επ’ αυτού οι διατάξεις του ισχύοντος ν.5383/΄32 είναι λίαν σαφείς και κατηγορηματικές: «Εν περιπτώσει νομίμου αποκλεισμού, εξαιρέσεως ή ετέρου νομίμου κωλύματος των μελών εκατέρου των κατά το προηγούμενον άρθρον Συνοδικών Δικαστηρίων, (Πρωτοβαθμίου & Δευτεροβαθμίου), προσκαλούνται υπό του προέδρου της Ι. Συνόδου δι’ αντικατάστασιν εκ των μη Συνοδικών κατά τα πρεσβεία της χειροτονίας εξ ημισείας εκ των της Παλαιάς Ελλάδος και των Νέων Χωρών» [αρθρ. 15 παρ. 1 και 2 του ν.5383/32 πρβλ, αρθρ. 33, 34, 35, 36 & 42 του ν.5383/32.
Σε πρόσφατον Πρωτοβάθμιο Συνοδικό δικαστήριο συνέβει το εξής ακατανόητο, και απίστευτο. Υπεβλήθησαν από την υπεράσπιση νόμιμες Ενστάσεις κατά της σύνθεσης του δικαστηρίου, και αίτηση εξαιρέσεως των μελών του δικαστηρίου που εξέδωκε την «ερήμην» απόφαση και ζήτησε, νέα σύνθεση του δικαστηρίου, όπως η ισχύουσα εκκλησιαστική δικαιοσύνη ορίζει ρητώς, για να κρίνει τις ενστάσεις, την αίτηση εξαιρέσεως των μελών, και τους λόγους της ανακοπής.
Το δικαστήριο, με περισσή αδιαφορία έναντι της ισχύουσας νομοθεσίας αγνόησε εντελώς το εκκλησιαστικό Δίκαιο, και κατά το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» έκρινε τις σε βάρος του ενστάσεις!, την αίτηση εξαίρεσης των μελών του!, και τους λόγους της ανακοπής, που σημειωτέον είχε ήδη απορρίψει, με την ίδια σύνθεση του δικαστηρίου που είχε εκδόσει την «ερήμην» απόφαση του, οπότε και αποφάσισε «κατά το Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει» την απόρριψη τους!!
Μάλιστα έκρινε και τους λόγους της επίσημης βεβαίωσης του θεράποντος καρδιολόγου γιατρού που έκανε την εγχείρηση ότι, «δεν επιτρέπει στον κατηγορούμενο Ιερωμένο να υποστεί οποιαδήποτε σωματική ή πνευματική ταλαιπωρία», και τους κατέκρινε αποφαινόμενο, ότι «οι λόγοι που επικαλείται ο θεράπων ιατρός, δεν είναι ικανοί να εμποδίσουν τον κατηγορούμενο να παραστεί στο δικαστήριο!».
Και εδώ αποκαλύπτεται η αποκορύφωση, της ασυδοσίας, αυθαιρεσίας και αδιαφορίας των εκκλησιαστικών δικαστών έναντι της απονομής της δικαιοσύνης και ισχύει το του Ι. Χρυσοστόμου «ουδέ Σαυρομάται δικάζουσιν ούτως».
Οι παράνομες αυτές συμπεριφορές των εκκλησιαστικών δικαστών, έναντι του ισχύοντος εκκλησιαστικού και Κανονικού δικαίου εμφανίζουν σημάδια σήψης, διακωμώδησης, εκμαυλισμού, διάβρωσης, και ευτελισμού της εκκλησιαστικής Δικαιοσύνης και τάξεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Σημάδια που απαιτούν, το συντομότερο δυνατό, την έκδοση νέου σύγχρονου εκκλησιαστικού Νόμου περί των εκκλησιαστικών δικαστηρίων, αναλόγου προς την καθήμενη δικαιοσύνη, επειδή η ισχύουσα όχι μόνο είναι διαβρωμένη επικίνδυνα, αλλά και προσβάλλει βάναυσα την Εκκλησία του θεού η οποία δεν είναι Εκκλησία, ακαταστασίας, ασυδοσίας και αυθαιρεσίας, αλλά «Τάξεως και Ειρήνης».
Πρεσβ/ρος ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΟΛΛΑΣ
Θεολόγος – Εκκλ/κός Συνήγορος
γ.γ. του Δ.Σ. Ι.Σ.Κ.Ε. & Εκπρόσωπος
Επί Νομό-Κανονικών Θεμάτων
15 – 06 – 2005
«Δικαιοσύνην μάθετε, οι ενοικούντες επί της γης», (Ησ. 26, 9).
Οι διατάξεις του ισχύοντος ν.5383/1932 «περί των εκκλησιαστικών δικαστηρίων και της προ αυτών διαδικασίας», προβλέπει ότι, όταν ο κατηγορούμενος Ιερωμένος, καλούμενος νομίμως, δεν εμφανιστεί στο δικαστήριο, ή εμφανιζόμενος αποχωρήσει δικάζεται «ερήμην» (αρθρ. 125, πρβλ. Καν. 84 των Αγ. Αποστόλων).
Επί της «ερήμην» απόφασης ο κατηγορούμενος έχει το δικαίωμα να την ανακόψει ενώπιον του δικαστηρίου που εξέδωσε την απόφαση για δύο μόνο λόγους: α) Αν δεν εκλητεύθη νόμιμα, και β) Εάν εκωλήθη να εμφανιστεί από ανωτέρα βία ή άλλης ανυπέρβλητης αιτίας (αρθρ. 126). Κατά την εκδίκαση της ανακοπής ο κατηγορούμενος έχει δικαίωμα, να ζητήσει την εξαίρεση των μελών που μετείχαν στην συγκρότηση του δικαστηρίου που εξέδωσε την «ερήμην» απόφαση που σημαίνει ότι, η ανακοπή εξετάζεται και εκτιμάται από το δικαστήριο που εξέδωσε την «ερήμην» απόφαση, αλλά με άλλη βεβαίως σύνθεση.
Επ’ αυτού οι διατάξεις του ισχύοντος ν.5383/΄32 είναι λίαν σαφείς και κατηγορηματικές: «Εν περιπτώσει νομίμου αποκλεισμού, εξαιρέσεως ή ετέρου νομίμου κωλύματος των μελών εκατέρου των κατά το προηγούμενον άρθρον Συνοδικών Δικαστηρίων, (Πρωτοβαθμίου & Δευτεροβαθμίου), προσκαλούνται υπό του προέδρου της Ι. Συνόδου δι’ αντικατάστασιν εκ των μη Συνοδικών κατά τα πρεσβεία της χειροτονίας εξ ημισείας εκ των της Παλαιάς Ελλάδος και των Νέων Χωρών» [αρθρ. 15 παρ. 1 και 2 του ν.5383/32 πρβλ, αρθρ. 33, 34, 35, 36 & 42 του ν.5383/32.
Σε πρόσφατον Πρωτοβάθμιο Συνοδικό δικαστήριο συνέβει το εξής ακατανόητο, και απίστευτο. Υπεβλήθησαν από την υπεράσπιση νόμιμες Ενστάσεις κατά της σύνθεσης του δικαστηρίου, και αίτηση εξαιρέσεως των μελών του δικαστηρίου που εξέδωκε την «ερήμην» απόφαση και ζήτησε, νέα σύνθεση του δικαστηρίου, όπως η ισχύουσα εκκλησιαστική δικαιοσύνη ορίζει ρητώς, για να κρίνει τις ενστάσεις, την αίτηση εξαιρέσεως των μελών, και τους λόγους της ανακοπής.
Το δικαστήριο, με περισσή αδιαφορία έναντι της ισχύουσας νομοθεσίας αγνόησε εντελώς το εκκλησιαστικό Δίκαιο, και κατά το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» έκρινε τις σε βάρος του ενστάσεις!, την αίτηση εξαίρεσης των μελών του!, και τους λόγους της ανακοπής, που σημειωτέον είχε ήδη απορρίψει, με την ίδια σύνθεση του δικαστηρίου που είχε εκδόσει την «ερήμην» απόφαση του, οπότε και αποφάσισε «κατά το Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει» την απόρριψη τους!!
Μάλιστα έκρινε και τους λόγους της επίσημης βεβαίωσης του θεράποντος καρδιολόγου γιατρού που έκανε την εγχείρηση ότι, «δεν επιτρέπει στον κατηγορούμενο Ιερωμένο να υποστεί οποιαδήποτε σωματική ή πνευματική ταλαιπωρία», και τους κατέκρινε αποφαινόμενο, ότι «οι λόγοι που επικαλείται ο θεράπων ιατρός, δεν είναι ικανοί να εμποδίσουν τον κατηγορούμενο να παραστεί στο δικαστήριο!».
Και εδώ αποκαλύπτεται η αποκορύφωση, της ασυδοσίας, αυθαιρεσίας και αδιαφορίας των εκκλησιαστικών δικαστών έναντι της απονομής της δικαιοσύνης και ισχύει το του Ι. Χρυσοστόμου «ουδέ Σαυρομάται δικάζουσιν ούτως».
Οι παράνομες αυτές συμπεριφορές των εκκλησιαστικών δικαστών, έναντι του ισχύοντος εκκλησιαστικού και Κανονικού δικαίου εμφανίζουν σημάδια σήψης, διακωμώδησης, εκμαυλισμού, διάβρωσης, και ευτελισμού της εκκλησιαστικής Δικαιοσύνης και τάξεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Σημάδια που απαιτούν, το συντομότερο δυνατό, την έκδοση νέου σύγχρονου εκκλησιαστικού Νόμου περί των εκκλησιαστικών δικαστηρίων, αναλόγου προς την καθήμενη δικαιοσύνη, επειδή η ισχύουσα όχι μόνο είναι διαβρωμένη επικίνδυνα, αλλά και προσβάλλει βάναυσα την Εκκλησία του θεού η οποία δεν είναι Εκκλησία, ακαταστασίας, ασυδοσίας και αυθαιρεσίας, αλλά «Τάξεως και Ειρήνης».
Πρεσβ/ρος ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΟΛΛΑΣ
Θεολόγος – Εκκλ/κός Συνήγορος
γ.γ. του Δ.Σ. Ι.Σ.Κ.Ε. & Εκπρόσωπος
Επί Νομό-Κανονικών Θεμάτων
15 – 06 – 2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου